باز جذب صفحه 74

در تراوش، مواد براساس اندازه وارد گردیزه می شوند و هیچ انتخاب دیگری صورت نمی گیرد.

در تراوش، مواد براساس اندازه وارد گردیزه می شوند و هیچ انتخاب دیگری صورت نمی گیرد. بنابراین، هم مواد دفعی مثل اوره و هم مواد مفید مثل گلوکز و آمینواسیدها به گردیزه وارد می شوند.

مواد مفید وارده شده به گردیزه، دوباره باید به خون بازگردند. این مواد از طریق مویرگ های دورِلوله ای، دوباره جذب و به این ترتیب به خون وارد می شوند. این فرایند را بازجذب می نامند.

به محض ورود مواد تراوش شده به لولۀ پیچ خوردۀ نزدیک، بازجذب آغاز می شود.

دیوارۀ لولۀ پیچ خوردۀ نزدیک از یک لایه بافت پوششی مکعبی تشکیل شده است که ریزپرز دارند. ریزپرزها سطح بازجذب را افزایش می دهند.

به علت وجود ریزپرزهای فراوان در لولۀ پیچ خوردۀ نزدیک، مقدار مواد بازجذب شده در این قسمت از گردیزه، بیش از سایر قسمت هاست.

شکل 9 : یاخته های ریزپرز دار لولۀ پیچ خوردۀ نزدیک

در بیشتر موارد، بازجذب فعّال است و با صرف انرژی انجام می گیرد؛ گرچه بازجذب ممکن است غیرفعّال باشد مثل بازجذب آب که با اسمز انجام می شود.